Γιορτή λήξης Σχολικού έτους 2015-2016

• 

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Σχολικές γιορτές

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 14 Ιουνίου 2016 20:10

Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 14 Ιουνίου 2016 20:10

Γράφτηκε από τον/την Super User

Εμφανίσεις: 485

Φέτος οι μαθητές και οι μαθήτριες της Α΄ και Στ΄ τάξης  του σχολείου μας παρουσίασαν μία ξεχωριστή  γιορτή λήξης με δύο διαφορετικές θεατρικές παραστάσεις.

 

Τα παιδιά της Α΄ τάξης  δραματοποίησαν την ιστορία «Ειρήνη», που αναφέρεται στην περιπλάνηση ενός παιδιού - πρόσφυγα, μέχρι να καταφέρει να βρει έναν ασφαλή τόπο για να ζήσει. Η ιστορία αυτή είχε διαβαστεί και παλαιότερα στο σχολείο στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου στην Εκπαίδευση και της Παγκόσμιας Ημέρας Δικαιωμάτων του Παιδιού (βλ. παλαιότερη ανακοίνωση, 27 Νοεμβρίου 2015). Τα παιδιά της Α΄ τάξης με περισσό ταλέντο και υποκριτικές ικανότητες απέδωσαν ζωντανά και παραστατικά τους ρόλους τους, κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών, συγκίνησαν κι έδωσαν ένα ηχηρό αντιπολεμικό μήνυμα.

 

Αξίζει να αναφέρουμε ότι κατά τη διάρκεια της παράστασης ακούστηκε μεταξύ άλλων απόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Ειρήνη»:

Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα,
είναι η ειρήνη.

Όταν οι ουλές απ' τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους που 'σκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα
και στις καρδιές που 'καψε η πυρκαϊά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κ' οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κ' ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.
Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,
τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα
τότε που τ' ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ' το σύγνεφο
όπως βγαίνει απ' το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο
είναι η ειρήνη.

Τότε που η μέρα που πέρασε
δεν είναι μια μέρα που χάθηκε
μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδυ
κ' είναι μια κερδισμένη μέρα κ' ένας δίκαιος ύπνος
Όταν λες: αδελφέ μου ? όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε
όταν χτίζουμε και τραγουδάμε
είναι η ειρήνη.

Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο τόπο στην καρδιά
κ' οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα δάχτυλα την ευτυχία,
τότε που το μεγάλο γαρύφαλλο του δειλινού
το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής κι ο προλετάριος
είναι η ειρήνη.

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας.
Μονάχα αυτό.
Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.

Πάνω στις ράγες των στίχων μου
το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον
φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα
είναι η ειρήνη.

Αδέρφια μου,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει
όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.
Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου, 
αυτό 'ναι η ειρήνη.

ΑΘΗΝΑ, Γενάρης 1953

Από τη συλλογή Αγρύπνια (1941-1953)

[πηγή: Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-1960, Β΄ τόμος, Εκδόσεις «Κέδρος», Αθήνα 1961, σ. 173-175]

https://www.youtube.com/watch?v=aT9i22owogI

Ακόμη ακούστηκε κι η μουσική σύνθεση της Ευανθίας Ρεμπούτσικα «Καρουζέλ». Απολαύστε τη στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.youtube.com/watch?v=IV6gEA4Go3A

τοΤραγούδι «Ederlezi» του  Goran Bregovic:

https://www.youtube.com/watch?v=bStwaOGxy_Q

και το τραγούδι «Όπου υπάρχει αγάπη»του Στέφανου Βαρελά και της παιδικής χορωδίας Σπύρου Λάμπρου (το τραγούδι περιέχεται στο cd "ΤΡΕΛΟΒΑΠΟΡΟ"):

https://www.youtube.com/watch?v=F1lm8h-VjVY

Διαβάστε και την ιστορία της μικρής Ειρήνης(η οποία παρουσιάστηκε ελαφρώς διασκευασμένη):

Ε ι ρ ή ν η

Η Ειρήνη, βλέποντας τις φλόγες να πέφτουν από τον ουρανό, έφυγε μακριά. Ήταν πεινασμένη. Κανένας δεν ενδιαφερόταν για ένα παιδί που ήταν μόνο του και τρομαγμένο.

Η Ειρήνη έτρεχε και έτρεχε και δεν σταμάτησε μέχρι που έφθασε σ? ένα ήσυχο, ειρηνικό χωριό.

Δύο άνθρωποι κάθονταν σ? ένα παγκάκι μπροστά από ένα σπίτι, λιάζονταν στο ζεστό ήλιο, μιλούσαν αδιάκοπα και φαίνονταν ευχαριστημένοι.

Η Ειρήνη ήταν μόνη και πεινασμένη. Ρώτησε αν θα μπορούσε να ζήσει εκεί, στο χωριό. Και μήπως είχαν ένα κομματάκι ψωμί ή κάτι άλλο που θα μπορούσε να φάει.

«Αυτό είναι ανεπίτρεπτο», είπε ένας από τους χωρικούς. «Ένα παιδί να περιφέρεται και να ζητιανεύει φαγητό! Κάποιος πρέπει να κάνει κάτι γι? αυτό! Η θέση της είναι στο ορφανοτροφείο!»

Τότε, κάλεσαν την αστυνομία για να πιάσει την Ειρήνη.

Όμως η Ειρήνη έφυγε μακριά.

Έφθασε σ? ένα δάσος. Εκεί βρήκε μερικά βατόμουρα, τα έφαγε και έτσι ένιωσε λιγότερο πεινασμένη. Πάνω σε κάποια χόρτα έκανε ένα μαλακό, ζεστό κρεβάτι. Όμως, πεινούσε ακόμη, και οι θόρυβοι της νύχτας την έκαναν να φοβάται.

Όχι, δεν μπορούσε να μείνει εκεί για πάντα, ολομόναχη. Η Ειρήνη άρχισε να περιπλανάται πάλι στο δάσος και ακολουθώντας την όσφρησή της, έφθασε στην άλλη πλευρά του.

Εκεί μπήκε στη χώρα των Πετροφάγων. Ήταν πολύ φιλικοί και έδωσαν στην Ειρήνη να φάει μία χούφτα πέτρες. Όμως εκείνη δεν μπορούσε να τις φάει.

Τότε οι Πετροφάγοι θύμωσαν.

«Δεν σου κάνει ο τόπος μας; Αν δεν τρως ό,τι σου δίνουμε, τότε καλύτερα να φύγεις!»

Τότε η Ειρήνη σκέφθηκε λυπημένη: «Δεν με συμπαθούν γιατί είμαι ξένη και διαφορετική από αυτούς.» Και αυτό ήταν αλήθεια. Οι Πετροφάγοι εξαφανίστηκαν και την άφησαν μόνη της.

Η Ειρήνη συνέχισε την περιπλάνησή της.

Διέσχισε ξανά ένα τεράστιο, σκοτεινό δάσος. Μπροστά της ήταν η χώρα με τις Μεταξωτές Ουρές.

«Καλώς ήρθες! Καλώς ήρθες!», της φώναξαν και τη ρώτησαν τι θέλει από τον τόπο τους.

«Ω, μόνο ένα μικρό κομματάκι ψωμί και μια ζεστή γωνιά να κοιμηθώ», είπε η Ειρήνη

«Αυτό μπορείς να το έχεις», τιτίβισαν οι Μεταξωτές Ουρές.

Ωστόσο, μία απ? αυτές που στεκόταν πίσω από την Ειρήνη, είπε τρομαγμένα:

«Δεν έχει ουρά !!!» Τότε όλες θέλησαν να κοιτάξουν την Ειρήνη από πίσω, και όταν είδαν ότι πραγματικά δεν είχε ουρά, είπαν ανήσυχες: «Όχι δεν μπορείς να μείνεις μαζί μας. Στο κάτω κάτω, δεν έχεις μεταξωτή ουρά».

«Μα, αυτό δεν έχει σημασία», προσπάθησε να τους καθησυχάσει η Ειρήνη. «Μπορώ να κρεμάσω μία γύρω από τη μέση μου ή να καρφιτσώσω μία με παραμάνα.» «Όχι, όχι αυτό δε φθάνει», φώναζαν οι Μεταξωτές Ουρές τρομοκρατημένες. «Μόνο οι Μεταξωτές Ουρές επιτρέπεται να ζουν σ? αυτή τη χώρα». Η Ειρήνη παρακάλεσε, ικέτευσε, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Σκέφθηκε στεναχωρημένη, «Δε με βοηθάνε γιατί είμαι ξένη και διαφορετική απ΄ αυτές».

Ξαναπήρε το δρόμο της και όταν έφθασε στην άκρη του δάσους μπήκε στη χώρα των Μουτζουρωμένων Κορακιών.

Εδώ την υποδέχθηκαν θερμά. Ένα Κοράκι της προσέφερε μία μαλακή φωλιά πάνω, ψηλά σ? ένα γυμνό δέντρο και ένα ψόφιο ποντίκι για να φάει.

Το ποντίκι είχε αρχίσει ήδη να μυρίζει, πράγμα που το έκανε ιδιαίτερα λαχταριστό για τα κοράκια. Αλλά η Ειρήνη δεν ήθελε να φάει το ποντίκι. Η ιδέα και μόνο, έκανε το στομάχι της να ανακατεύεται. Και δεν μπορούσε να ανέβει στο δέντρο, γιατί ήταν πολύ ψηλό.

«Πρέπει να πετάξεις πάνω, ψηλά», τη συμβούλεψαν τα Μουτζουρωμένα Κοράκια. Αλλά η Ειρήνη  δεν μπορούσε να πετάξει.

«Δεν υπάρχει τίποτε άλλο εδώ», είπαν λυπημένα τα Μουτζουρωμένα Κοράκια.

Έτσι η Ειρήνη σκέφθηκε: «Δεν με καταλαβαίνουν γιατί είμαι ξένη και διαφορετική απ? αυτούς.»

Δεν της έμενε τίποτε άλλο να κάνει από το να συνεχίσει να περπατάει. Στο τέλος του δάσους μπήκε στη χώρα των Αχόρταγων.

Ήταν πλούσιοι, ζούσαν σε μεγάλα, άνετα σπίτια και πάντα είχαν αρκετό φαγητό. Ό,τι

τους περίσσευε, το πετούσαν. Ακόμα και τα ζωάκια τους απολάμβαναν το καλύτερο φαγητό.

Όταν οι άνθρωποι συναντιόνταν στο δρόμο, αγκαλιάζονταν και αντάλλαζαν φιλιά, ένα σε κάθε μάγουλο.

Αλλά κανένας δεν αγκάλιασε την Ειρήνη, παρόλο που η πείνα της και η μοναξιά της ήταν ολοφάνερη. Ντροπαλά, χαιρέτησε δύο ανθρώπους και ρώτησε που μπορούσε να βρει κάτι να φάει και ένα ζεστό μέρος για να κοιμηθεί.

Αλλά εκείνοι εξοργίστηκαν! «Δίνε του από δω! Δεν μας περισσεύει τίποτα !», είπαν οι Αχόρταγοι.

«Οι πλούσιοι δεν ξέρουν πόσο πονάει η πείνα», σκέφθηκε η Ειρήνη. «Πρέπει να ψάξω για φτωχούς ανθρώπους. Αυτοί ξέρουν πόσο οδυνηρό είναι να μη σε βοηθάει κανένας».

Προχώρησε μέχρι την άκρη της πόλης, σε μια περιοχή πίσω από μεγάλα εργοστάσια και σκουπιδότοπους, Εκεί, φτωχοί άνθρωποι ζούσαν σε παράγκες.

«Φύγε!», φώναξαν όταν είδαν ένα ξένο παιδί. «Δε σε χρειαζόμαστε εδώ. Εάν μαζευτούμε πολλοί φτωχοί εδώ, δεν θα υπάρχει ούτε αρκετό φαγητό ούτε και χώρος για να μείνουμε.»

« Πρέπει να καταλάβεις.»

Η Ειρήνη κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να ζήσει εκεί.

Αλλά δεν ήξερε πλέον πού αλλού να πάει. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, άρχισε και να βρέχει.

Η Ειρήνη απομακρύνθηκε από την πόλη και κατευθύνθηκε προς τα χωράφια. Ξαφνικά είδε ένα τεράστιο δέντρο. Στα κλαδιά του κάποιος είχε χτίσει ένα σπίτι από παλιά και άχρηστα πράγματα. Καθόταν στο παράθυρο, κοιτούσε έξω και έτρωγε ένα μεγάλο κομμάτι ψωμί με τυρί.

«Γεια σου! Έλα πάνω να σου δώσω λίγο ψωμί με τυρί», της φώναξε.

«Φαίνεσαι κουρασμένη και πεινασμένη. Κάθισε εδώ που είναι ζεστά και στεγνά.»

«Ποιος είσαι;» ρώτησε η Ειρήνη ξαφνιασμένη, κοιτάζοντας αυτόν τον άντρα που ήταν ντυμένος αλλόκοτα με τόσο έντονα χρώματα, όσο και το σπιτάκι του.

«Είμαι ο κύριος Καλόκαρδος», απάντησε.

«Α», είπε η Ειρήνη, που δεν είχε ξανακούσει αυτό το όνομα, «Έτσι δεν λέγονται όσοι είναι ευγενικοί με τους άλλους;»

Σας έψαχνα πολύ καιρό. Αν μου το επιτρέπατε, θα ήθελα να έρθω να μείνω εδώ με σας και την οικογένειά σας.» Κι έτσι, o κύριος Καλόκαρδος άνοιξε το σπίτι του στην Ειρηνούλα  που έμεινε κοντά τους για πολύ, πολύ καιρό.

Διαβάστε περισσότερες πληροφορίες στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.unhcr.gr/ekpaideysi/ekpaideytiko-yliko/eirini.html

Οι μαθητές της Στ΄  τάξης αποχαιρέτησαν το δημοτικό σχολείο  παρουσιάζοντας κάθε μάθημα με το δικό τους χιουμοριστικό τρόπο, δηλαδή  με ένα σχετικό τραγούδι συνοδευόμενο από θεατρικές κινήσεις. Αυτό ήταν και το όνειρο της μαθήτριας της ΣΤ΄ τάξης που είδε στον ύπνο της όλα τα μαθήματα τα οποία διδάχτηκε στο δημοτικό σχολείο, για να  τα αποχαιρετήσει και να ανοίξει τα φτερά της για το Γυμνάσιο!

Στη θεατρική παράσταση της Στ΄ τάξης ακούστηκαν, μεταξύ άλλων, αποσπάσματα από τα παρακάτω τραγούδια:

Για το μάθημα της Γλώσσας:  «Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο», Στίχοι - Μουσική : Γ. Μουφλουζέλη

https://www.youtube.com/watch?v=11XsaKbHRfI

Για τα Μαθηματικά : «Κάπου την έχουμε πατήσει», του Λουκιανού Κελαηδόνη

https://www.youtube.com/watch?v=TkYmlaXpmuA

Για τη Γεωγραφία: «Ετοιμάζω ταξίδι», του Γιώργου Γιαννιά

https://www.youtube.com/watch?v=4h6DWE6C9HY

Για τα Θρησκευτικά: «Κάνε Θεέ μου»

https://www.youtube.com/watch?v=GnCG8yjirJk

Για τη Φυσική: «220 Βολτ», στίχοι  Χριστόφορου Μπαλαμπανίδη,

μουσική  Γιώργου Χατζηνάσιου, ερμηνεία Γιάννη Πάριου

https://www.youtube.com/watch?v=DhV0wj2laGI

Για τα Καλλιτεχνικά : «Ζωγραφισμένα στο χαρτί», στίχοι Άκος Δασκαλόπουλος,
μουσική  Μίμης Πλέσσας ,ερμηνεία Μαρινέλλα

https://www.youtube.com/watch?v=um0fD9-Stgo

Για τη Μουσική :  «Μάθημα Σολφέζ», στίχοι Σέβη Τηλιακού, μουσική Γιώργος Χατζηνάσιος, ερμηνεία Πασχάλης, Μπέσσυ Αργυράκη, Μαριάννα Τόλη, RobertWilliams

https://www.youtube.com/watch?v=rW54iRBPDuc

Για τις Ξένες Γλώσσες:   «Σ? αγαπώ σε όλες τις γλώσσες», στίχοι Αλέκος Σακελλάριος, μουσική Γιώργος Μουζάκης, ερμηνεία Γιάννης Βογιατζής

https://www.youtube.com/watch?v=TsHnB-7rzu4

Για τη Γυμναστική: «Θα κάνουμε pushups», στίχοι και μουσική Γιάννης Καραλής, ερμηνεία Πωλίνα και Χρήστος Δάντης

https://www.youtube.com/watch?v=_df_JqSMHG4

Επίσης :

«Τελειώσαμε λοιπόν» , στίχοι Γιάννης Πάριος, μουσική Θανάσης Πολυκανδριώτης , ερμηνεία Χριστιάνα, Γιάννης Πάριος

https://www.youtube.com/watch?v=mrYHeodVHlc

 «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια», στίχοι  Μιχάλης Γκανάς, μουσική Δημήτρης Παπαδημητρίου  , ερμηνεία Γεράσιμος Ανδρεάτος

 

https://www.youtube.com/watch?v=Sk6kT2zQ7QY

 

 

 

Συγχαρητήρια στα παιδιά, στις δασκάλες τους κα Ελπίδα Γεωργαντή (Α΄ τάξη)και κα Πόπη Τσατσαρώνη (ΣΤ΄ τάξη), στους γονείς των μαθητών για την υποστήριξη που πρόσφεραν και σε όλους τους εκπαιδευτικούς που βοήθησαν έτσι ώστε να  πραγματοποιηθούν αυτές οι παραστάσεις!  Καλό καλοκαίρι!