Πρακτικές συμβουλές προς τους δασκάλους για παιδιά με ΔΕΠΥ
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ενδιαφέροντα άρθρα για γονείς και εκπαιδευτικούς
- Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου 2016 17:11
- Δημοσιεύτηκε στις Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου 2016 17:11
- Γράφτηκε από τον/την Super User
- Εμφανίσεις: 837
Πώς να προσεγγίσουμε τους μαθητές με ΔΕΠΥ; Πώς να τους παρακινήσουμε να συμμετέχουν στο μάθημα ή να ενισχύσουμε τη συμμετοχή τους; Έχουν οι μαθητές με ΔΕΠΥ δυνατότητες στο γραπτό λόγο και τι να κάνουμε για να τις ανακαλύψουμε και να μπορούμε να αξιολογήσουμε το μαθητή;
Αυτοί οι προβληματισμοί και άλλοι πολλοί είναι που προκύπτουν κάθε φορά που μιλάω με τους δασκάλους γενικής τάξης και οι οποίοι τυχαίνει να έχουν έναν μαθητή με ΔΕΠΥ. Από τις ερωτήσεις των δασκάλων μπορεί να προκύψει ως απάντηση αλλά και λύση στην κατάσταση που επικρατεί μέσα στην τάξη, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα παρέμβασης το οποίο μπορεί να τηρείται άπό τρία πρόσωπα: Τον μαθητή/τη μαθήτρια, τον δάσκαλο της γενικής τάξης που συνευρίσκεται τις περισσότερες ώρες με το μαθητή και τον/την ειδικό παιδαγωγό ο οποίος έχει τις δυνατότητες, τις γνώσεις αλλά και το ηθικό καθήκον να συντονίζει να βοηθά και υποστηρίζει το μαθητή και τον δάσκαλο.
Ανάλογα με την περίπτωση του μαθητή και λαμβάνοντας υπόψη το φύλο, την ηλικία, την τάξη που παρακολουθεί, τους συμμαθητές και κατά πόσο είναι αποδεκτός από αυτό και τα ενδιαφέροντα του σχεδιάζεται ένα πρόγραμμα με στόχο τη βελτίωση ΑΡΧΙΚΑ της συναισθηματικής κατάστασης του μαθητή με ΔΕΠΥ και ΤΕΛΙΚΟ στόχο τη βελτίωση του μαθησιακού προφίλ.
Όπως προαναφέρθηκε το πρόγραμμα που καταρτίζεται είναι εξατομικευμένο και μοναδικό για τον κάθε μαθητή, ωστόσο πάντοτε υπάρχουν γενικές συμβουλές που φροντίζω να δίνω στους δασκάλους της τάξης:
- Όταν απευθύνουμε το λόγο στο παιδί, φροντίζουμε να το κοιτάζουμε στα μάτια.
Έχει αποδειχθεί ότι ακόμη πιο αποδοτικό είναι όταν πλησιάζουμε με τη φ υσική μας παρουσία εκεί όπου κάθεται ο μαθητής/μαθήτρια και αμέσως μετά του/της απευθύνουμε το λόγο
- Δίνουμε σαφείς οδηγίες και εντολές για το τι θέλουμε. Είτε αναφερόμαστε στα μαθήματα και τις εργασίες για το σπίτι, είτε πρόκειται για μία άσκηση στο σχολείο
- Τροποποιούμε τις μεθόδους διδασκαλίας (χρησιμοποιούμε περισσότερο οπτικοακουστικό υλικό).
Μειώνουμε την ύλη των ασκήσεων. Π.χ. σε ένα επαναληπτικό τεστ στη γλώσσα, αν περιμένουμε από τους υπόλοιπους μαθητές να κάνουν 5 ασκήσεις, μπορούμε από το μαθητή με ΔΕΠΥ, να ζητήσουμε να συμπληρώσει τις 2 ή τις 3 από τις 5
- Καθορίζουμε το διαθέσιμο χρόνο για κάθε δραστηριότητα ή κάθε άσκηση.
Αυτό μπορεί να ακούγεται πιεστικό αλλά όταν θέτουμε εξ αρχής χρονικό περιθώριο, βοηθούμε το μαθητή να διαχειριστεί καλύτερα το χρόνο και να οργανωθεί
- Εξασφαλίζουμε το να βιώσει ο μαθητής/-τρια με ΔΕΠΥ την επιτυχία π.χ. με την καθοδήγηση σε τομείς που δυσκολεύεται
- Παρακινούμε λεκτικά και υπενθυμίζουμε στο μαθητή αυτό που του έχει ανατεθεί (π.χ. «μείνε στο στόχο σου»). Φροντίζουμε να το κάνουμε διακριτικά και όχι από απόσταση, έτσι ώστε ο μαθητής να νιώθει ότι γίνεται ?στόχος?.
- Αν δούμε ότι ο μαθητής παρρεκλίνει σε μεγάλο ποσοστό από τις οδηγίες που του είχαμε δώσει αρχικά για το πώς να τελειώσει την άσκηση, τον βοηθάμε, υπενθυμίζοντας αυτό που του είχαμε πει αρχικά
- Όταν προκαλεί με τη συμπεριφορά του ανεπιθύμητες αντιδράσεις, π.χ. σηκώνεται από τη θέση του και αρχίζει να περιφέρεται, μιλάει δυνατά προς τους συμμαθητές του και τους απασχολεί, αγνοούμε αυτές τις αντιδράσεις με σκοπό να αποσβεστούν (όταν είναι ήπιες και δεν διαταράσσουν το πρόγραμμα)
- Υπενθυμίζουμε προηγούμενες επιτυχημένες προσπάθειες που είχε ο μαθητής γενικά
- Υπενθυμίζουμε στο μαθητή να τελειώνει μία άσκηση προτού ξεκινήσει την επόμενη
- Αναγνωρίζουμε την προσπάθεια και την επιβραβεύουμε. Στις μικρές ηλικίες λειτουργεί πολύ καλά το να ξέρει από πριν το παιδί τι επιβράβευση να περιμένει έτσι ώστε να έχει πιο ισχυρό κίνητρο
Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk
Ειδική Παιδαγωγός
