Το δέντρο που έδινε

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά... και αγαπούσε ένα αγοράκι. Κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι. Κι έπαιζε το βασιλιά του δάσους. Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της, έτρωγε τα μήλα της και έπαιζαν κρυφτό. Κι όταν το αγόρι κουραζόταν ξάπλωνε στον ίσκιο της. Και το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά... πάρα πολύ. Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα πέρασαν τα χρόνια και το αγόρι μεγάλωσε. Πολλές φορές η μηλιά έμενε μονάχη. Μια μέρα το αγόρι πήγε μηλιά κι εκείνη είπε: «Έλα Αγόρι να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου, να φας μήλα, να παίξεις στον ίσκιο μου και να είσαι ευτυχισμένο». «Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», είπε το αγόρι. «θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;». «Λυπάμαι», είπε η μηλιά, «μα εγώ δεν έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι, θα έχεις λεφτά και θα είσαι ευτυχισμένο». Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά, μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του. Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί... Και η μηλιά ήταν λυπημένη. Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε. Και η μηλιά τρεμούλιασε από τη χαρά της και είπε:«Έλα Αγόρι να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου, να φας μήλα, να παίξεις στον ίσκιο μου και να είσαι ευτυχισμένο». «Είμαι έχω καιρό   για να σκαρφαλώνω σε δέντρα», είπε το αγόρι. «θέλω ένα σπίτι που να μου δίνει ζεστασιά». «Σπίτι μου είναι το δάσος· μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα είσαι ευτυχισμένο». Κι έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του. Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη....

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί... Και όταν ξαναγύρισε, η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά καλά δεν μπορούσε. «Έλα, Αγόρι», ψιθύρισε, «έλα να παίξεις». «Είμαι πια πολύ γέρος και πολύ λυπημένος για να παίξω», είπε το αγόρι. «Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;». «Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα», είπε η μηλιά. «Έτσι θα μπορείς να φύγεις μακριά... και να είσαι ευτυχισμένο». Και τότε το αγόρι έκοψε τον κορμό της, έφτιαξε μια βάρκα και έφυγε μακριά. Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη....Μα όχι πραγματικά.

Κι  ύστερα από λίγο καιρό το αγόρι ξαναγύρισε. «Λυπάμαι, Αγόρι» είπε η μηλιά,  «μα  δεν μου απόμεινε τίποτα πια για να σου δώσω...». «Δεν θέλω μήλα. Τα δόντια μου δεν είναι πια για μήλα», είπε το αγόρι. «Δεν έχω κλαδιά» είπε η μηλιά, «δεν μπορείς να κάνεις κούνια...». «Είμαι πολυ γέρος πια  για να  κάνω κούνια», είπε το αγόρι. «Δεν έχω κορμό» είπε η μηλιά, «δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις...». «Είμαι πολυ κουρασμένος πια για να  σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι. «Λυπάμαι..», αναστέναξε η μηλιά. «Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι... Μα δεν μου απόμεινε τίποτα πια.. Δεν είμαι παρά ένα γέρικο κούτσουρο. Λυπάμαι...». «Δεν θέλω και πολλά τώρα πια», είπε το αγόρι, «μονάχα ένα ήσυχο μέρος να ξαποστάσω. Είμαι πολύ κουρασμένος». «Τότε», είπε η μηλιά και ίσιωσε όσο μπορούσε  τον κορμό της, «τότε, ένα γέρικο κούτσουρο είναι ό,τι πρέπει για να  κάτσεις και να ξαποστάσεις. Έλα, Αγόρι, κάτσε. Κάτσε και ξεκουράσου». Και το αγόρι έκατσε και ξεκουράστηκε. Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη...

                                                                              Μάριος Αντωνίου

Δ΄ ΤΑΞΗ

                                                                                                                                                          

Παιχνίδια και δραστηριότητες σχετικές με τα συναισθήματα για την τάξη ή το σπίτι

Παντομίμα συναισθημάτων:Δίνουμε στα παιδιά καρτέλες που απεικονίζουν πρόσωπα με διαφορετικά συναισθήματα. Το κάθε ένα διαλέγει μία κάρτα ή μπορούμε έχοντάς τες γυρισμένες ανάποδα να διαλέγει το παιδί στην τύχη. Μπορούμε να έχουμε συζητήσει από πριν για τα συναισθήματα που απεικονίζονται. Το παιδί, έχοντας κρυφή την κάρτα του, την κοιτάει (π.χ την κάρτα ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ) και εκφράζεται με το πρόσωπο ανάλογα. Η ομάδα προσπαθεί να βρει τι νιώθει. Συζητάμε για το πότε νιώθουμε φοβισμένοι, τι μας προκαλεί φόβο.

Το ζάρι των συναισθημάτων:Φτιάχνουμε ένα ζάρι με αποτυπωμένα συναισθήματα σε κάθε του πλευρά. Μπορούμε να φτιάξουμε και περισσότερα ζάρια, αν θέλουμε να παίξουμε και με πιο πολλά συναισθήματα ή να κάνουμε ομαδικό το παιχνίδι.Τα παιδιά είναι σε κύκλο και ο καθένας με τη σειρά του ρίχνει το ζάρι. Αναγνωρίζουν πρώτα το συναίσθημα  και έπειτα περιγράφουν ένα περιστατικό (πραγματικό ή φανταστικό) όπου ένιωσαν έτσι. Η ομάδα συζητάει γι' αυτό το συναίσθημα και προτείνει λύσεις ή και διαφορετικούς τρόπους συμπεριφοράς, είτε πρόκειται για συναίσθημα που προκάλεσε το ίδιο στον εαυτό του, είτε για συναίσθημα που προκάλεσε σε κάποιον άλλον/η. Π.χ. Έστω ότι το παιδί φέρνει με το ζάρι το συναίσθημα ΝΤΡΟΠΗ. Περιγράφει το γεγονός, π. χ. ένιωσα ντροπή όταν έσκισα τη ζωγραφιά του φίλου μου. Η ομάδα μπορεί να συζητήσει και να ρωτήσει γιατί το έκανες αυτό; Το ίδιο εξηγεί, π.χ. γιατί μου άρπαξε τον μαρκαδόρο που ζωγράφιζα και το ήθελε ταυτόχρονα και αυτός/ή. Η ομάδα προτείνει εναλλακτικούς τρόπους συμπεριφοράς, π.χ. τι θα μπορούσες να κάνεις αντί να του σκίσεις τη ζωγραφιά; Ο ίδιος και η ομάδα σκέφτονται και προτείνουν π.χ. να το πω στην κυρία ή να του πεις ότι θα το δώσεις σε λίγο. Πως λες να ένιωσε ο φίλος/ η σου που του έσκισες τη ζωγραφιά; ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΜΕΝΟΣ. Εδώ εισάγουμε και τον όρο ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ: η κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων.

Ταξινόμηση συναισθημάτων σε θετικά και αρνητικά: Δίνουμε στα παιδιά καρτέλες με αποτυπωμένα συναισθήματα και τους ζητάμε να τις ταξινομήσουν ανάλογα με το αν το συναίσθημα που απεικονίζουν είναι θετικό ή αρνητικό. Νικητής είναι όποιος ταξινομήσει σωστά τις περισσότερες καρτέλες. Το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί ατομικά ή ομαδικά.

Κύκλος με χρώματα και συναισθήματα: Τα παιδιά γράφουν σε έναν κύκλο διαιρεμένο στα 8 διάφορα συναισθήματα που τους δίνονται και χρωματίζουν το κάθε τμήμα του κύκλου ανάλογα με το συναίσθημα που περιέχει.

Μάσκες συναισθημάτων από πιάτα: Τα παιδιά ζωγραφίζουν σε χάρτινα πιάτα πρόσωπα με διάφορα συναισθήματα, στερεώνουν ένα λάστιχο σε κάθε πιάτο και φορούν τις μάσκες.

Ημερολόγιο συναισθημάτων: Γονιός και παιδί μπορεί να κρατούν ο καθένας το δικό του ημερολόγιο στο οποίο καταγράφουν συμβάντα που προκάλεσαν έντονα συναισθήματα. Πώς ένιωσα; Τι ήταν αυτό που με έκανε να αισθανθώ έτσι; Εξέφρασα το συναίσθημα μου; Με ποιον τρόπο; Μίλησα σε κανέναν για αυτό; Επίσης, μπορούν γονείς και παιδιά να ανταλλάσουν τις σκέψεις τους και αυτό να γίνεται αφορμή για συζήτηση.

Ζωγραφίζοντας τα συναισθήματα: Σε μια κόλλα λευκό χαρτί το παιδί μπορεί να ζωγραφίσει, επιλέγοντας ένα χρώμα για κάθε συναίσθημα, μια μορφή, κάτι αφηρημένο ή ό,τι επιθυμεί και στη συνέχεια να κατονομάσει το συναίσθημα.

Τα καπέλα των συναισθημάτων: Κατασκευάζουμε με τα παιδιά καπέλα και πάνω στερεώνουμε μια κάρτα που αναγράφει ένα συναίσθημα π.χ. χαρά. Το παιδί φοράει το καπέλο και πρέπει να κινηθεί και να εκφράσει με το πρόσωπο του το συναίσθημα αυτό.

Το αλφάβητο των συναισθημάτων: Πόσες διαφορετικές λέξεις μπορούμε να σκεφτούμε με τις οποίες εκφράζουμε τα συναισθήματα μας; Μπορούμε να βρούμε ένα συναίσθημα για κάθε γράμμα της αλφαβήτου;

Ακούγοντας τα συναισθήματα: Πώς νιώθω ακούγοντας διαφορετικά είδη μουσικής; Η ορχηστρική μουσική μπορεί να είναι μια καλή αφορμή να αναγνωρίσουμε συναισθήματα χωρίς να επηρεαζόμαστε από τις λέξεις.

Κολάζ-το βιβλίο των συναισθημάτων : Επιλέγουμε εικόνες προσώπων ή τοπίων, πίνακες, φωτογραφίες για να αποτυπώσουμε κάθε συναίσθημα και δημιουργούμε το βιβλίο των συναισθημάτων.

Το θερμόμετρο των συναισθημάτων: Μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα θερμόμετρο στο οποίο να τοποθετήσουμε σε διαβάθμιση τα βασικά συναισθήματα από τα αρνητικά (π.χ. θυμός, φόβος, λύπη) προς τα θετικά (χαρά, έκπληξη, ενθουσιασμός). Στο μεσημεριανό τραπέζι ή το βράδυ που μαζεύεται όλη η οικογένεια, μπορεί ο καθένας να μοιράζεται με τους υπόλοιπους ποιο συναίσθημα ταιριάζει στη μέρα του και για ποιο λόγο.

Ταινίες, βιβλία, παραμύθια: Όλα μπορούν να γίνουν αφορμή για να εξερευνήσουμε τα συναισθήματα, πώς τα αναγνωρίζουμε, τα ρυθμίζουμε και τα εκφράζουμε με κατάλληλο τρόπο.

Πρακτικές συμβουλές προς τους δασκάλους για παιδιά με ΔΕΠΥ

Πώς να προσεγγίσουμε τους μαθητές με ΔΕΠΥ; Πώς να τους παρακινήσουμε να συμμετέχουν στο μάθημα ή να ενισχύσουμε τη συμμετοχή τους; Έχουν οι μαθητές με ΔΕΠΥ δυνατότητες στο γραπτό λόγο και τι να κάνουμε για να τις ανακαλύψουμε και να μπορούμε να αξιολογήσουμε το μαθητή;

Διαβάστε περισσότερα: Πρακτικές συμβουλές προς τους δασκάλους για παιδιά με ΔΕΠΥ

Διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ)

Ένα από τα συνηθέστερα προβλήματα  με το οποίο γονείς και εκπαιδευτικοί ερχόμαστε αντιμέτωποι, είναι η δυσκολία στη συγκέντρωση της προσοχής των παιδιών. Αρκετοί γονείς παρόλο που συνειδητοποιούν τις δυσκολίες στη συνεργασία τους με το παιδί για να κάνει τα μαθήματα του δικαιολογούν την κατάσταση με δηλώσεις  όπως: «Θα μεγαλώσει και θα του περάσει» ή «είναι τεμπέλης για αυτό δε συγκεντρώνεται». Στην πραγματικότητα η διάσπαση προσοχής δεν είναι ιδιοσυγκρασιακό χαρακτηριστικό που θα βελτιωθεί απλά με τη βιολογική ωρίμανση του παιδιού. Είναι δυσλειτουργία μεγάλης σημαντικότητας που εξακολουθεί να συνοδεύει το παιδί καθώς μεγαλώνει και αν δεν αντιμετωπιστεί πρώιμα μπορεί να επηρεάσει τη γενικότερη λειτουργικότητα του ατόμου. Αν και το μεγαλύτερο ποσοστό παιδιών που παραπέμπονται με συμπτώματα διάσπασης της προσοχής ανήκει στην πρώτη σχολική ηλικία, ένα μεγάλο ποσοστό παραμένει αδιάγνωστο και χωρίς βοήθεια μέχρι και την ενηλικίωση.

Διαβάστε περισσότερα: Διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ)

Ταινίες για την τάξη και το σπίτι

Δείτε παρακάτω κάποιες ενδιαφέρουσες ταινίες που μπορούμε να δούμε μαζί με τα παιδιά στην τάξη ή το σπίτι?.

Τα φανταστικά ιπτάμενα βιβλία

Η Κλειώ

Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι

Ένα δέντρο μια φορά

Διαβάστε περισσότερα: Ταινίες για την τάξη και το σπίτι

Βιβλία για μικρά και... μεγάλα παιδιά!

Δείτε μια λίστα με βιβλία που προτείνουμε να διαβάσουν γονείς και παιδιά. Γιατί το καλό βιβλίο δεν έχει ηλικία...

Dahl Roald: Ματίλντα

Fabrizio Silei: Το λεωφορείο της Ρόζας

Άλκη Ζέη: Η μωβ ομπρέλα

Άλκη Ζέη: Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου

Άλκη Ζέη: Το καπλάνι της Βιτρίνας

Άννα Κοντολέων : Οι εφτά ζωές του Κόμπου

Διαβάστε περισσότερα: Βιβλία για μικρά και... μεγάλα παιδιά!

«Tα Αρχαία Ελληνικά συνεχίζουν να παράγουν νέες λέξεις»

Ο Ιταλός αρχαιοελληνιστής Φράνκο Μοντανάρι σε συνέντευξή του στη διαδικτυακή πύλη της Τοσκάνης για τον πολιτισμό: http://www.toscanalibri.it. αναφέρθηκε εκτενώς στο επίκαιρο διεθνώς ερώτημα «Γιατί να μελετούμε τους κλασικούς». Στη δική μας περίπτωση η σχέση της νέας ελληνικής με την αρχαία συνιστά ένα επίμαχο διαχρονικό ζήτημα.

Διαβάστε περισσότερα: «Tα Αρχαία Ελληνικά συνεχίζουν να παράγουν νέες λέξεις»

Τι μένει στη μνήμη των παιδιών

Διαβάστε περισσότερα: Τι μένει στη μνήμη των παιδιών

Πρόσθετες πληροφορίες