Αρχαιολογικό Μουσείο Γ' τάξη

Την Πέμπτη 26 Μαΐου 2018 η Γ’ τάξη είχε προγραμματίσει εκπαιδευτική εκδρομή στο Αρχαιολογικό Μουσείο και στα Οθωμανικά Λουτρά. Αρχικά, οι μαθητές επισκέφτηκαν το Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου θαύμασαν αγγεία, αγάλματα και αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Στη συνέχεια επισκέφτηκαν τα Οθωμανικά Λουτρά. Εκεί φιλοξενούνταν η έκθεση «Ανακυκλώνοντας Δημιουργώ», η οποία περιλάμβανε και έργα των μαθητών μας.

Μάθημα Κολύμβησης Γ' τάξη

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ

Το μάθημα έγινε στο γυμναστήριο POWERGYM της κας Ουρανίας Μπουγδάνου την οποία ευχαριστούμε πολύ για τη συνεισφορά της στην εκπαίδευση των παιδιών μας.  Οι μαθητές/τριες  χάρηκαν το ζεστό νερό  της πισίνας  και βελτίωσαν τις δεξιότητες και τις γνώσεις τους  για το κολύμπι.  Ο δάσκαλος της τάξης κ. Αλέξανδρος Ποδιάς και η γυμνάστρια του σχολείου μας κα Δέσποινα Καλλίτση συνόδευσαν τους/τις  μαθητές/τριες και διευκόλυναν την όλη διαδικασία επιβλέποντας  το ντύσιμο των παιδιών.  Ευχαριστούμε πολύ τους γυμναστές κ. Σαλιάρη Γιώργο και κ. Κατερίνα Λιάκη καθώς και το συντονιστή του προγράμματος κ. Βασίλη Κοκκαλιά  που ανέλαβε  την υλοποίηση όλης της  δραστηριότητας. 

ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ – ΛΕΠΡΟΚΟΜΕΙΟ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ – ΛΕΠΡΟΚΟΜΕΙΟ

«Την προηγούμενη Παρασκευή πήγαμε εκπαιδευτική εκδρομή με την τάξη μου. Επισκεφθήκαμε το μοναστήρι της Παναγίας Βοήθειας και το παλιό λεπροκομείο της Χίου, στην περιοχή του Κοφινά.»

« Ανάψαμε ένα κεράκι ο καθένας μας, φιλήσαμε τις εικόνες και προσκυνήσαμε την κάρα του Αγίου Άνθιμου που ευωδίαζε. Άκουσα πως ο Άγιος ήταν ψηλός και γεροδεμένος.»

« Επισκεφθήκαμε ακόμα και το μουσείο της Μονής. Εκεί είχε προσωπικά αντικείμενα του Αγίου ,τα χρυσοκέντητα άμφιά του, φωτογραφίες μωρών που γεννήθηκαν από ένα θαύμα…»

«Πριν φύγουμε από το μοναστήρι μας έδωσαν νερό και λουκούμι. Αισθάνθηκα ησυχία μέσα μου.»

«Μου άρεσε πολύ στο μοναστήρι γιατί είχε ησυχία και όμορφα λουλούδια.»

«Η δεύτερη στάση μας ήταν στο λεπροκομείο. Εκεί μας περίμενε ο διευθυντής μας και ο κ. Γιάννης Μακριδάκης ,ο οποίος είναι χιώτης συγγραφέας και ερευνητής. Μας ξενάγησε στο χώρο και μας μίλησε για τη ζωή των λεπρών στο νησί.»

«Η σιδερένια καγκελόπορτα έγραφε ‘ ΑΣΥΛΟ ΛΕΠΡΩΝ’ .Είχε ακόμα χαραγμένες δύο ημερομηνίες: 1378 και 1909. Ήταν το έτος που ιδρύθηκε και το έτος που ανακαινήσθηκε.»

«Το λεπροκομείο έκλεισε το 1959. Μάθαμε ό,τι οι τελευταίοι λεπροί μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο ‘ Αγία Βαρβάρα΄στην Αθήνα.»

«Περπατώντας στο καταπράσινο χώρο του λωβοκομείου συναντήσαμε τον παππού του Παντελή. Ο κ. Γιώργος μας έλεγε πόσο παραδεισένιο ήταν το μέρος πριν κλείσει. Ήταν πολύ ωραίο να ακούς έναν άνθρωπο που έχει ζήσει τέτοιες στιγμές. Μας περιέγραφε το μέρος και το φανταζόσουν σαν παραμύθι…. Άραγε,τι να σκεφτόταν όσο μας τα ‘ λεγε αυτά;»

«Προσπάθησα να σκεφτώ τον τρόπο ζωής των λεπρών. Αισθάνθηκα λύπη γιατί αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν μακριά απ’ τις οικογένειες τους.»

«Όσο ήμουν στο λεπροκομείο σκεφτόμουν ό,τι εκεί που περπατώ ή κάθομαι , κάποτε περπατούσαν ή καθόντουσαν λεπροί….»

Ομαλή μετάβαση νηπίων

Πρώτο μάθημα για τα νήπια…

Την Παρασκευή 18 Μαΐου 2018 μας επισκέφθηκαν οι μελλοντικοί μαθητές/τριες της Α΄ τάξης με σκοπό να συμμετάσχουν σ΄ ένα μάθημα γλώσσας. Οι νηπιαγωγοί συνόδεψαν τα παιδιά στο σχολείο και χάρισαν στη φετινή Α τάξη ένα θαλασσινό τοπίο που κατασκεύασαν τα νήπια. Τα νήπια κάθισαν στα θρανία, οι δασκάλες τους μίλησαν για το πρόγραμμα της Α΄ τάξης και στη συνέχεια είδαν πως εξελίσσεται το μάθημα. Όλοι χαρήκαν για τη συνάντηση αυτή, αφού βρήκαν παλιούς γνώριμους από την περσινή σχολική χρονιά και παρακολουθήσαν μάθημα στο «Μεγάλο Σχολείο».

Επίσκεψη στο Citrus

Επίσκεψη στο Citrus

Την Δευτέρα 21 Μαΐου 2018 η Α’ και η Β΄ τάξη είχαν προγραμματίσει εκπαιδευτική εκδρομή στο Citrus. Αρχικά, τα παιδιά επισκέφτηκαν τον πολυχώρο της Φάρκαινας και έπαιξαν εκεί μέχρι τις 10.00 π.μ. Έπειτα, οι τάξεις αυτές οδηγήθηκαν στο περιβόλι και στο μουσείο του Citrus. Εκεί τα παιδιά έμαθαν πολλά για τα εσπεριδοειδή του νησιού και το εμπόριο τους σε όλο τον κόσμο. Ήταν μια πολύ ευχάριστη και διασκεδαστική εμπειρία.

Ο Τρελός του Χωριού

 

Ο ΤΡΕΛΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Την Πέμπτη 17 Μαΐου 2018 είχαμε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσουμε στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείο μας τη συγγραφέα κυρία Βασιλική Νευροκοπλή. Οι μικρότερες τάξεις του σχολείου Α, Β΄,Γ΄ είχαν ήδη διαβάσει το βιβλίο της :   « Ο Τρελός του Χωριού», το οποίο μας παρουσίασε. Συζητήθηκαν η πλοκή της ιστορίας, οι ήρωες και τα παιδιά απήλαυσαν την επικοινωνία με τη συγγραφέα και το έργο της. Στο τέλος ζωγράφισαν εικόνες εμπνευσμένες από το βιβλίο της Ευχαριστούμε την κ Νευροκοπλή για τη ζωντάνια της και τη διάθεση της να μας επισκεφτεί και να συνομιλήσει με τους/τις μικρούς/ες μαθητές/τριες.

Γιορτή της μητέρας Ε' τάξη

Η αξία της μάνας είναι ανεκτίμητη....όπως καθετί πολύτιμο στη ζωή...Ένα άγγιγμά της, ένα απαλό χάδι της, ένα χτύπημα στην πλάτη, ένα χαμόγελό της που σου επιβεβαιώνει ότι όλα θα φτιάξουν και θα γίνουν καλύτερα....η αγάπη της είναι άδολη....βγαίνει μέσα από τα σωθικά της και έχει τέτοια δύναμη που μπορεί να μετατρέψει την ασχήμια σε ομορφιά, την πίκρα σε γλύκα.....τη λύπη σε χαρά......είναι η αγάπη που μόνο μια μάνα ξέρει να προσφέρει....μια αγάπη που δε γερνά ακόμα κι όταν κοιτάζοντας τον καθρέφτη, εσύ το παιδί της μάνας σου, διακρίνεις τις πρώτες σου ρυτίδες....

Η δασκάλα και οι μαθητές της Ε΄

για τη μάνα τους

 

Κόκκινο

Μάριος Αντωνίου- Δ΄ Τάξη

Δεν είναι τίποτα σχεδόν.

Είναι τόσο μικρό.

Κανείς δεν το βλέπει. Μόνο εγώ.

Δείχνω το μάγουλο του Μάρκου.

«Εσύ...εσύ έχεις κοκκινίσει...»

Κλείνω το μάτι στον Άρη.

Ο Άρης χαμογελάει με νόημα στον Μίκη.

Η Λίνα σκάει στα γέλια.

Ψιθυρίζουμε και τα μάγουλα του Μάρκου


γίνονται κατακόκκινα.

Σαν ντομάτα, σαν πιπεριά, σαν κεράσια.

«Άφησέ με ήσυχο», αναστενάζει ο Μάρκος.

Κανείς δεν μας σταματά.

«Δείξ' το μας άλλη μια φορά, έλα».

Είναι σαν να κάνουμε μαγικά.

Μια φορά να χτυπήσουμε το δάχτυλο

και το κεφάλι του Μάρκου γίνεται φάρος.

Με μάγουλα σαν φωτάκια που αναβοσβήνουν.

«Άφησέ με ήσυχο», αναστενάζει ο Μάρκος.

Ο Άρης γελάει και κάθε φορά ο Μάρκος

γίνεται όλο και πιο σιωπηλός.

Όλο και πιο

σιωπηλός.

Και τα γέλια

δυναμώνουν.

Αυτό δεν είναι πια αστείο.

Θέλω να σταματήσει.

Θέλω να σταματήσει ο Άρης αμέσως.

Ο Μάρκος, βασικά, είναι γλυκούλης...

...αλλά συνεχίζει. Ο Άρης γυρίζει θυμωμένος.

«Εσύ τι κοιτάς;» και δίνει μια σπρωξιά

στον Μάρκο. Ανασηκώνω τους ώμους μου

και δαγκώνω τα χείλη. Δε βγάζω μιλιά.

Τον φοβάμαι τον Άρη.

Ο Άρης έχει μια γλώσσα κοφτερή σαν

μαχαίρι. Και μια γροθιά δυνατή.

Δεν θέλω να πεθάνω. 

Δεν σταματάει ακόμη.

Ο Άρης έρχεται καταπάνω μου με φόρα.

«Εσύ», μουγκρίζει και με απειλεί. Και ο Μίκη.

«Θέλεις τίποτα;» ρωτάει η Λίνα.

«Είπες κάτι;» ρωτάει ο Μίκη.

Ο Άρης γυρνάει

και φεύγει.

Ο Άρης πρασινίζει από το κακό του.

Και το πράσινο είναι και αυτό ένα χρώμα.

Ο Μάρκος δείχνει τα μάγουλά του.

«Μερικές φορές κοκκινίζω...» λέει.

«Μα και ποιος... ποιος δεν κοκκινίζει;»

λέω τραυλίζοντας.

«Να παίξουμε μπάλα;» ρωτάει ο Μάρκος.

Κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά.

Κοκκινίζω, τα μάγουλά μου καίνε.

Δίνω μια κλοτσιά στην μπάλα.

«Είδε κανείς τι έγινε;» ρωτάει τελικά

η δασκάλα. Να μιλήσω;Γιατί εγώ; Εγώ;

Μόνη απέναντι σε όλη την τάξη;

Όχι φυσικά. Δεν βγάλω μια δυνατή

στριγκλιά. Να χτυπήσω τη γροθιά μου.

Γιατί πρέπει να σταματήσει αυτό. Σιωπώ.

«Είδε κανείς τίποτα;» ξαναρωτάει η δασκάλα.

Και βελόνα να πέσει την ακούς.

Ο Άρης χαμογελάει με νόημα.

Εγώ ξεροκαταπίνω. Το στόμα μου μένει

ακίνητο, αλλά το χέρι μου θέλει να σηκωθεί.

Όχι, αυτό δεν το θέλω.

Δεν θέλω να πεθάνω.

Ξαφνικά σηκώνει το χέρι της η Λίνα.

«Κι εγώ το είδα» λέει. Ακολουθεί ο Μίκη

και ο Νίκος και ο Παύλος.

Τα χέρια σηκώνονται. Όλοι το είδαν.

Μιλάμε ασταμάτητα.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα με ανακούφιση.

Είμαι ακόμα ζωντανή.

«KOKKINO» ή γιατί ο σχολικός εκφοβισμός δεν είναι αστείο -JanDeKinder, εκδ. Πατάκη(μετάφραση Τατιάνα Μαρκάκη).

Πρόσθετες πληροφορίες